''Ik kan het, ik doe het en ik wil het!''

Het is zover! Mijn operatiehemd heb ik aan, paracetamol heb ik al gekregen. Twee verpleegkundigen rijden mijn bed naar de operatiekamers. Vreemd genoeg ben ik rustig. Mijn bed wordt in een aparte ruimte geplaatst, de verpleegkundigen zijn erg vriendelijk. Mijn bloeddruk blijkt iets hoger dan normaal. Misschien ben ik toch niet zo rustig als ik denk. De chirurg komt zich voorstellen. Hij wil weten of ik nog vragen heb.

Ik vertel hem de boodschap van mijn vader: "Kunt u erop toezien dat u mij wel goed dichtnaait?". Ik lach. De chirurg begrijpt de boodschap, glimlacht en zegt dat hij dat belooft. We zorgen goed voor u, voegt hij eraan toe. Ik heb vertrouwen.

Ik moet nog even wachten. De klok hangt aan de muur tegenover mijn bed, ik volg de secondewijzer. Ik denk bij mezelf....het is zover...de eerste dag van de rest van mijn nieuwe leven. BRING IT ON!

Mijn bed wordt naar de OK gereden. Het is er koud binnen. Van de vriendelijke verpleegkundigen krijg ik warme dekens over mij heen. Mijn gegevens worden gecontroleerd en de chirurg vraagt of ik inderdaad voor een gastric sleeve kom. JA, zeg ik hardop en enthousiast! Mooi, dan gaan we u helpen, zegt hij. De anesthesist zorgt voor een fijne slaap, denk maar aan fijne dingen dan zult u straks, na de operatie, rustig ontwaken. Ik denk aan mijn lieve echtgenoot en kinderen en dat ik, na mijn gewichtsverlies, weer in staat ben om leuke activiteiten met hen te ondernemen.

Bij het ontwaken voel ik vooral een droge en schrale keel. Ik voel me nog erg slaperig. De lieve verpleegkundige zorgt direct voor een waterijsje. In mijn beleving tovert ze het ijsje zó uit haar jasje, zo snel! Ik laat hem grotendeels smelten in mijn hand omdat ik steeds in slaap val.

Uiteindelijk ontwaak ik op de zaal. Mijn echtgenoot zit al naast me en is zichtbaar opgelucht dat ik wakker ben. Dag lieve schat, hoe voel je je? Wel redelijk goed denk ik.

Ik ga een beetje rechtop zitten. Ik voel mijn maagstreek ‘strakker’ zitten. Het voelt beurs. Ik probeer nog rechter te zitten, schouders naar achteren. Niet comfortabel. Ik ga op de rand van mijn bed zitten.

De verpleegkundige is in mijn kamer. Ik voel me licht in mijn hoofd. De verpleegkundige komt snel met een bakje, ze zag het al aankomen. Ik moest spugen. Gelukkig waarschuwde ze mij dat het braaksel bruin van kleur zou zijn door het oude bloed van de operatie. Narcose maakt je vaak misselijk, niet ongebruikelijk. Ik was erg bang om te braken, doodeng. De verpleegkundige bleef rustig, dat gaf mij vertrouwen. Toen de misselijkheid weg was, heb ik de rest van de dag grotendeels doorgebracht, rechtop zittend, op de rand van mijn bed. Dat gaf mij het meest comfortabele gevoel. Ik voelde niet echt hevige pijn maar wel dat beurse strakkere gevoel. Met pijnstilling ging het eigenlijk prima met mij. Doordat ik leuke kamergenoten had, is de dag en de nacht, voorbij gevlogen. Het drinken van een piepklein beetje water en vla, ging ook goed. Natuurlijk vond ik het ook superspannend om te drinken.

De volgende dag mocht ik rond het middaguur het ziekenhuis verlaten. Toevallig was mijn operatie precies in mijn geplande vakantie gevallen. Perfect!

Vanuit het ziekenhuis zijn we rechtstreeks naar ons vakantieadres gereden. Daar heb ik drie weken heerlijk kunnen herstellen. Mijn kinderen konden genieten van alle faciliteiten van het recreatiepark en ik had alle rust en tijd voor mezelf. De eerste nacht heb ik uit voorzorg een pijnstiller genomen. De nacht ging prima. Ik heb geslapen als een roosje. Doordat ik op mijn vakantieadres was, was ik genoodzaakt om zelf de dagelijkse injecties te zetten. Beetje gek en in het begin best spannend om in jezelf te prikken, maar ik heb het toch gedaan. Ik voelde me best wel stoer.

De eerste 3 dagen na de operatie heb ik als pijnstilling enkel paracetamol gebruikt en dat ging prima. Ik heb geen hevige pijnen ervaren, slechts een oncomfortabel gevoel in mijn maagstreek. De incisies op mijn buik herstelde ook snel. Al met al is het mij enorm meegevallen en zou ik het zó weer doen.

Mijn operatie heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven heb kunnen terugnemen. Het blijft hard werken om op gewicht te blijven maar ik blijf tegen mezelf zeggen: "ik kan het, ik doe het en ik wil het!"