"Mensen in de zorg zijn zo waardevol"
Het is zondag 21 februari, een heerlijke lente dag. Davor (38) en Anita Grubesic (31) verwachten elk moment hun eerste kindje. Davor rijdt al motor sinds zijn 21e en wil daar nog even van genieten voordat hij straks zijn handen vol heeft aan de kleine. Anita vindt het heerlijk om een dagje alleen te relaxen in de tuin. Die mooie zondag afgelopen februari verandert hun leven voorgoed.
Davor begrijpt er nog steeds niks van; aan het einde van de dag schudt zijn stuur onverwachts heen en weer en verliest hij de macht over zijn motor. Bij het ongeluk raakt hij de stoeprand en lantaarnpaal en wordt hij gelanceerd. Het eerste wat hij voelt, is een hobbel onder zijn rug; zijn arm. Achteraf blijkt dat hij zichzelf in leven heeft gehouden door op zijn arm te gaan liggen. Zijn andere redding bleek zijn motorpak. “Zonder mijn pak lag ik hier niet, ik had geen schrammetje.”
Slopende uren
Zijn vrouw Anita verkeert in shocktoestand als ze hoort wat Davor is overkomen. Voor de veiligheid van haar volgroeide baby is het beter dat Davors’ zwager naar Davor gaat. De uren die volgen zijn slopend; vanwege het vele bloedverlies wordt Davors’ onderarm geamputeerd en tijdens deze operatie krijgt hij een hartstilstand. Hij wordt 26 minuten lang gereanimeerd en komt aan de beademing te liggen op de intensive care. Anita wacht tot 6 uur in de ochtend op het verlossende telefoontje van de nachtzuster met het nieuws dat Davor de nacht heeft gehaald en weer bij is - zonder hersenschade.
Uitdaging
Voor trauma afdeling B3 - waar Davor na de intensive care naartoe gebracht was - was het een grote uitdaging alle zorgdisciplines rond het herstel van Davor te organiseren en hem tegelijk zijn rust te gunnen. “Op maandagochtend kunnen er zo tien zorgverleners binnenlopen”, vertelt verpleegkundige Veerle Rutters. “Samen met Davor maakten we een dagplanning om te voorkomen dat hij overprikkeld raakte door alles wat er op hem af kwam. Rust en regelmaat is belangrijk om mentaal sterk te worden en te kunnen revalideren. Iedereen op de afdeling was erg betrokken; als je begon met werken was je eerste vraag: hoe gaat het met Anita, hoe ver is ze? We hadden het zo geregeld dat we Davor op het juiste moment naar de verloskamers konden racen.”
Twee ziekenhuisbedden
Ondertussen komt de bevalling dichtbij. Op de trauma afdeling polsen ze ook dagelijks hoe het met Anita gaat en bespreken ze hoe Davor en Anita straks samen de bevalling kunnen meemaken. Op een nacht krijgt Davor een telefoontje, zijn hart gaat tekeer, de weeën zijn begonnen! De volgende dag staat er een huidtransplantatieoperatie voor hem gepland terwijl Anita al op de verloskamer ligt. De plastische chirurgen weten Davors’ operatie een paar uur naar voren te halen zodat hij niks hoeft te missen van de bevalling. Na zijn operatie wordt Davor direct naar de verloskamer gereden en kijkt het stel elkaar aan, hoe is dit mogelijk? Beiden op een ziekenhuisbed!
Lukas – een dubbele betekenis
Davor ziet als eerste zijn zoon ter wereld komen. Over de naam hoeven ze niet lang na te denken, het wordt Lukas, zodat Davor hem ook Luka kan noemen in het Kroatisch. Het ‘toeval’ wil dat het reanimatieapparaat dat Davor in leven heeft gehouden ook Lukas heet, dit geeft de naam een prachtige dubbele betekenis. Zijn tweede naam wordt Fabijan, vernoemd naar één van de chirurgen die Davor heeft geopereerd.
Mooi moment
Verpleegkundige van de trauma-afdeling Veerle vertelt hoe bijzonder het was om gelijktijdig met een collega in de verloskamer aan het werk te zijn. Zijzelf verzorgde Davors’ wond en de verloskundige verzorgde Anita. “Dit maak je niet vaak mee. Het was zo’n mooi moment, iedereen leefde hier naartoe. We waren zo blij dat het gelukt was. Zo zie je wat je kan bereiken door samen te werken. Als je goed communiceert, is er veel meer mogelijk dan je denkt.”
Terugkijkend
Geregeld bekruipt Davor het schuldgevoel; waarom is hij op die motor gestapt? “Ik kan mijn zoon niet met twee handen vasthouden, dat is erg confronterend. Naarmate ik hier langer lig besef ik me wel dat ik nog van het leven kan genieten. Ik ben mijn arm kwijt, maar ik leef nog. De arts had ook na 18 minuten reanimeren kunnen stoppen, maar hij heeft doorgezet, dat vind ik zo bijzonder.”
Heeft het jullie dichter bij elkaar gebracht? “Je wilt het niet weten hoeveel dichterbij. Ik besef nu pas hoe belangrijk het is dat je een partner hebt die echt altijd voor je klaar staat. Ik dank het leven dat het ons samen heeft gebracht” zegt Davor geëmotioneerd. “Voor singles is het moeilijk een partner te vinden en ik heb het geluk dat ik die wel heb.”
Waardevol
Davor en Anita merken dat soms vergeten wordt hoe waardevol de mensen in de zorg zijn. “Als je de zorg van zo dichtbij meemaakt, zie je pas hoe intensief die is,” vertelt Anita. “Het is rennen en vliegen, niks is te veel gevraagd. Mijn bewondering is groot. Ook de onderlinge samenwerking vind ik bijzonder. Ik had bijvoorbeeld nooit voor mogelijk gehouden dat Davor bij mijn bevalling zou kunnen zijn. Daarna werd hij ook nog elke dag naar mijn kamer gebracht zodat we tijd als gezin konden doorbrengen. Ik heb hier zoveel positieve energie uit gehaald.” Voor verpleegkundige Veerle was het bijna een sprookje in een periode met veel negativiteit vanwege corona.
Mooie mensen
“Ik geniet nu meer van de kleine dingen” zegt Davor. “In onze maatschappij gaat alles zo snel, tijd en rust nemen is me nu echt heilig. Ook kijk ik naar wat we wél hebben. We zijn veel rijker dan we denken. Er zijn zoveel mooie mensen om ons heen die voor ons klaar staan.” Inmiddels is het gezin Grubesic samen thuis. “Alles komt goed,” besluit Anita. “Ik ben trots op Davor, hij is een vechter en samen genieten we ontzettend van Lukas.”
Davor en Anita willen liever een foto van vóór het ongeluk bij dit artikel. Deze wens willen wij graag respecteren.