"Ieder hoestje en pijntje maakt je bang"

Een ontsteking aan de slijmvliezen zorgde voor een tocht langs de tandarts, mondhygiëniste en kaakchirurg. De uitkomst was allesbehalve positief: een tumor in de mond. Dit is het verhaal van Karin van Ostaeyen (57), die de diagnose hoofd-halskanker kreeg. 

Voor Karin begon het allemaal met een ontsteking aan de slijmvliezen. De tandarts verwees haar door naar de mondhygiëniste, die het op haar beurt niet vertrouwde. Daarmee was het doorverwijzen dus nog niet klaar. Karin moest naar de kaakchirurg. “Die vond wat onrustige plekken en daar zijn uiteindelijk biopten- een stukje weefsel dat onderzocht wordt - van genomen”, vertelt ze. “Het leek allemaal nog niet verontrustend.” Karin werd onderzocht in Bergen op Zoom, waar per toeval een Tilburgse arts rondliep. “Die stelde voor om een keer naar Tilburg te komen, omdat de artsen daar wat meer gespecialiseerd waren.”

Niet goed

In het ETZ zijn opnieuw biopten afgenomen. Toen bleek dat het niet goed was. Er werd een tumor in de mond ontdekt. Voor Karin kwam dat nieuws niet helemaal meer uit de lucht vallen. “Voordat ik de definitieve diagnose kreeg, waren we al een jaar bezig met allerlei onderzoeken. Op een gegeven voel je het dan wel aankomen.” Na het slechte nieuws kreeg Karin te horen dat ze een commando-operatie moest ondergaan. 

Dat is een zware ingreep, waarbij de tumor weggehaald wordt. Ook worden- deels - de halsklieren weggenomen. Met plastische chirurgie wordt dat dan weer hersteld. “Dat werd gecorrigeerd met een stuk huid uit mijn onderarm. Om dat dan daarna weer te corrigeren, gebruikten ze een ander stuk huid uit mijn bovenbeen.” Dat had natuurlijk een behoorlijke invloed op Karin. Gelukkig verliep het herstel na de pittige operatie goed. “Normaal moet je er veertien dagen voor in het ziekenhuis blijven, maar ik mocht na tien dagen naar huis.”

Onzekerheid

Zulk nieuws slaat natuurlijk altijd in als een bom. “Je hele wereld staat op z’n kop en je leeft in onzekerheid. Ieder hoestje en pijntje maakt je bang”, zegt Karin. Ze wordt nog elke dag herinnert aan haar ziekte. “Er zijn vijf tanden uit, dus ik moet nog implantanten hebben. Daarnaast ga ik naar de fysiotherapeut en ben ik bezig bij de logopedist. Ik ben er dus iedere dag mee bezig.” Wel is Karin op de goede weg als het gaat om haar herstel. “Ik hoef geen bestralingen of chemotherapie. Ze hebben alles weg kunnen halen.” 

De boodschap dat je kanker hebt, is niet alleen voor de getroffen persoon zelf zwaar. Ook voor de naaste omgeving kan zoiets hard aankomen. Karin kan er met haar man goed over praten, maar merkt dat dat anders is bij haar kinderen. “Voor de kinderen gaat het leven gewoon door. Ik kan verder ook gewoon alles.”

Actie ondernemen

Hoofd-halskanker is een vorm van kanker die vrij heftig en onbekend is. Hoofd-halskankerpatiënten zijn gemiddeld een jaar in behandeling. Als de ziekte vroeg wordt ontdekt, is de kans op overleving 80 tot 90%. Wat kan Karin aan mensen meegeven die rondlopen met iets dat ze niet helemaal vertrouwen? “Gelijk laten onderzoeken en er niet mee blijven lopen.”