Het verhaal van verpleegkundige Marjon

“Het is niet elke dag beschuit met muisjes”

Begeleiding van ouders met een overleden kindje is het bijzondere aandachtsgebied van Marjon. Al zo lang ze op de verloskamers werkt en dat is al ruim 35 jaar. Ze vertelt: “Jonge ouders begeleiden op het meest intens verdrietige moment in hun leven, namelijk het verlies van hun kindje, hoort ook bij mijn werk op de verloskamers. Het is niet elke dag beschuit met muisjes. Toch is het voor mij ook heel bijzonder om deze ouders bij te mogen staan op de moeilijkste dag van hun leven.

Harde werkelijkheid

Vanaf het moment dat je het mooie nieuws krijgt dat je zwanger bent, ben je ook al bezig met de uitgerekende datum. Wanneer daar een einde aan komt, op wat voor manier dan ook, is dat intens verdrietig. Daar houd je totaal geen rekening mee. Het kan zijn dat er op een vroege echo gezien wordt dat er een probleem is in de zwangerschap. Dat er bijvoorbeeld een afbreking van de zwangerschap moet plaatsvinden. Dat kan zijn omdat er zulke ernstige afwijkingen zijn dat het kindje niet met leven verenigbaar is. Meestal gebeurt dit vóór de 24 weken. Ouders staan voor de onmogelijke taak om deze beslissing te moeten nemen. Het kan ook zijn dat het hartje stopt met kloppen en dat kan gebeuren op elk moment in de zwangerschap. In alle gevallen moet de aanstaande moeder bevallen van haar overleden kindje. Dat is een hele zware taak voor de ouders en een verdrietige ontmoeting met hun nét geboren overleden kind. Een grote schok. Ouders zijn vol ongeloof. Deze gevoelens wisselen zich af met de harde werkelijkheid, in wat er moet gebeuren. ‘En nu?’ is dan ook meestal de eerste vraag.

Oorverdovend stil

Wanneer welkom heten samenvalt met afscheid nemen, ligt er voor mij en mijn collega’s de taak om deze ouders te begeleiden. Na het slechte nieuws komen ze bij de verpleegkundige voor een intake. Wij troosten, luisteren, geven gedoseerd informatie over wat hen te wachten staat, maken afspraken over de inleiding en vertellen alle mogelijkheden.

Op de dag van inleiding en geboorte zijn we heel veel bij hen. Het is voor de ouders niet voor te stellen hoe die dag zal verlopen. Wij zijn de belangrijke schakel tussen de wensen van de ouders en de andere zorgverleners. We organiseren de zorg en geven adviezen, we begeleiden en coachen. We proberen ze voor te bereiden op wat komen gaat. Het is heel belangrijk om alles goed te laten verlopen. Bij de oorverdovend stille geboorte raakt het verdriet iedereen in de kamer. We verwelkomen het kindje samen met de ouders. We verzorgen het, maken hand- en voetafdrukjes en heel veel foto’s. We maken herinneringen van één dag voor de rest van hun leven. Het is altijd heel verdrietig om een geboorte te zien en te weten dat het kindje niet met hen verder in het leven kan gaan. Het is bij je maar alleen in je hart vol herinnering en verdriet.

Vlinderboom

In het stiltecentrum van het Elisabeth ziekenhuis staat De Vlinderboom: een monument voor alle in het ziekenhuis overleden kinderen. Wanneer je overleden kindje onder de 24 weken geboren is, herdenken wij dit elke eerste woensdag van het kwartaal in een Vlinderviering. Ouders worden hiervoor uitgenodigd. Na de viering drinken we samen koffie en ontmoeten de ouders elkaar. Dat is een zeer belangrijke bijeenkomst om met lotgenoten in contact te komen.

Als het kindje ná 24 weken geboren is, organiseren de ouders zelf een afscheid. Daarin kunnen kinder-uitvaart ondernemingen zoals Houvast en Ima hen heel goed begeleiden. Hoe moeilijk het ook is voor de ouders, ook voor zorgverleners is dit iedere keer een heftige ervaring. We praten er vaak over en steunen elkaar waar nodig. Samen moeten we er de best mogelijke zorg van maken.”

Zo’n groot verlies, 
verwerk je niet, 
je leert er mee leven.
Heel even was je in ons leven, 
om nu voorgoed weg te gaan…
dag lieve vlinders, vlieg met ons mee.

Marjon van Dooren - verpleegkundige verloskamers