Het verhaal van de medisch fotograaf

“Je stapt iemands leven binnen op een heel heftig moment”

Ellen den Ouden fotografeerde 27 jaar geleden voor het eerst een overleden kindje. “Dat vond ik heel spannend. Ik maakte de foto in een aparte ruimte. Al vrij snel bedachten we ‘waarom zouden ouders hier niet bij mogen zijn?’ Begin 2000 hebben we samen met de Verloskamers een protocol opgesteld. We fotograferen alleen als de ouders dit willen. Maar we raden het altijd aan. Wanneer een ouder kind of volwassene overlijdt, heb je foto’s van iemands leven kunnen maken. Bij een overleden baby heb je die kans niet. Foto’s en een voetafdruk zijn een van de weinige tastbare herinneringen. Het is belangrijk om zoiets te hebben.”

Intiem

Inmiddels zijn Ellen en haar collega’s Marc en Maria ervaringsdeskundigen. Ellen: “Ik heb zeker 150 kindjes mogen fotograferen. Ik vind het nog steeds bijzonder. Maar ook intiem. En dankbaar werk. Het is belangrijk dat ik heel snel aanvoel wat de ouders willen. Dat ik, samen met de verpleegkundige, de ouders betrek bij het maken van de foto’s. Sommige ouders weten al precies wat ze willen, anderen hebben geen enkel idee. Voordat ik op de verloskamer arriveer, wil ik graag weten hoe het kindje heet. Dan kan ik bij het maken van de foto’s precies vertellen wat ik doe. En ik vind het fijn om het kindje bij de naam noemen. Je stapt iemands leven binnen op een heel heftig moment. Daarom doe ik mijn uiterste best om het kindje zo mooi mogelijk te fotograferen.”

Zo mooi mogelijk

Bij het maken van de foto’s stopt het niet. De fotografen zijn daarna nog een paar uur bezig met het bewerken van de foto’s. “Je wilt dat de foto’s zo mooi mogelijk zijn. Er is een moeder die elk jaar een foto van haar kindje deelt op Facebook. Ieder jaar opnieuw raakt me dat. Dat ik iets voor haar heb kunnen doen wat voor haar heel waardevol is.”

Ellen den Ouden - medisch fotograaf