Het verhaal van de gynaecoloog

“Zeker nu ik zelf kinderen heb, kan ik me beter inleven hoe het gemis van je kind zou kunnen voelen.”

“Het vak verloskunde is bijna altijd omringd met blijdschap,” zo begint Charlotte haar verhaal. “Maar soms loopt een zwangerschap niet goed af en komt een lang verwachte wens niet uit. Als een zwangerschap eindigt in een miskraam of als een baby’tje tijdens de zwangerschap of na de bevalling komt te overlijden, altijd is er in mindere of meerdere mate sprake van intens verdriet. De ouders zullen het verlies moeten verwerken. Iedereen ervaart en verwerkt dat verlies op zijn eigen manier. Iemand die haar kindje bij een zwangerschap van bijvoorbeeld  7 weken verliest, kan intens verdrietig zijn. Veel mensen vinden dat raar. Je moet daar niet over oordelen, maar probeer je in de belevingswereld van de zwangere in te leven. Wat maakt dat zij zo intens verdrietig is en hoe kun je haar daarbij helpen?”

Verdriet

Charlotte zit bijna 30 jaar in het vak. Ze werkte 8 jaar als arts-assistent en nu al 21 jaar als gynaecoloog. “Het mooie aan mijn vak vind ik het omgaan met mensen. Ik mag ze begeleiden tijdens hun zwangerschap en bevalling. Iedere zwangerschap en bevalling is weer anders. Dokter zijn is veel meer dan medische kennis en vaardigheden hebben. Ik probeer er altijd te zijn voor mensen, helemaal als het misgaat. Dat raakt je. Je voelt het verdriet van de ander. Soms is de relatie met de zwangere zo hecht of het verdriet zo invoelbaar, dat je heel dicht bij je eigen emoties komt. Zeker nu ik zelf kinderen heb, kan ik me beter inleven hoe het gemis van je kind zou kunnen voelen.”

Ondersteuning

Charlotte is maar een klein onderdeel van een team van zorgprofessionals dat zwangeren begeleidt, ook als het niet goed gaat. Ze vindt het belangrijk dat mensen op haar terug kunnen vallen. “Mooi om te zien is dat mensen daar eigenlijk nooit misbruik van maken. Ik zeg vaak dat ze me via MijnETZ een berichtje kunnen sturen. Ik ben niet zo’n schrijver, maar ik bel ze wel zo snel mogelijk op.  Mijn rol als gynaecoloog is in die 30 jaar wel veranderd. Ik verdiep me veel meer in de context, ik probeer veel meer de verwachtingen te managen en ik ondersteun patiënten daar waar ik kan. Het is fijn dat ik een toegevoegde waarde kan hebben, ook als het anders loopt dan gehoopt.”
 

De steentjes bij het doopvont vertellen de verhalen van vele kindjes.

Charlotte van Oirschot - gynaecoloog