Dom geluk, vette pech: Harrie Keusters
Het leven van Harrie Keusters (59) kun je opdelen in periodes vóór en na 13 april 2013. Op die dag kreeg Harrie de diagnose endeldarmkanker. Zijn strijd, in een leven dat tot op dat moment zo voorspoedig liep, leidde tot een missie: het helpen van patiënten met endeldarmkanker.
“Tja, 13 april 2013. En dan te bedenken dat 13 tot op dat moment mijn geluksgetal was. Ik woonde zelfs op huisnummer 13, in Tilburg, kerngetal 013”, aldus Harrie Keusters. Zijn achternaam doet generaties Tilburgers denken aan bakker Keusters. Veel artsen en endeldarmkankerpatiënten kennen hem vooral als schrijver van het boek Nooduitgang. Een boek over de ‘wait and see’ aanpak van endeldarmkanker.
Wait and see
Waarom mijn endeldarm verwijderen terwijl er na de chemo en bestraling geen tumor meer te zien is? Dat vroeg Harrie zich destijds af. ”Dit is de gebruikelijke aanpak, de kanker kan altijd terugkomen”, aldus de artsen.
Bij het zoeken naar alternatieven wees dokter Wasowicz wees hem op een tot dan toe vrij onbekend, risicovol maar interessant experiment van Professor Beets: de ‘wait and see aanpak’. Kort gezegd: de endeldarm laten zitten en zien of de kanker weg blijft. “Ik maakte de keuze om de aanpak als een van de eerste patiënten te ondergaan.”
Levensbepalende keuze
Keuzes maken. Veel mensen hebben er al moeite mee in de supermarkt. Hoe kon Harrie eenvoudig zo’n levensbepalende keuze maken? “Ik ga het leven aan. Het is vanuit een soort opportunisme, denk ik. En ik had geluk, de kanker bleef weg. Ik schreef er het boek Nooduitgang over. Dit moesten meer endeldarmkankerpatiënten weten.”
Het succes van een boek als Nooduitgang valt niet te meten in verkoopcijfers, weet ook Harrie. “Al kon ik er maar één iemand mee helpen, dan was mijn missie al geslaagd. Het werden er echter honderden. De reacties die ik kreeg, bevestigde voor mij dat de aanpak kansrijk was.” Toch overleden er ook mensen.
Het zorgde langzaam voor een gedachteomslag bij Harrie. Een omslag die definitief werd na een ervaring met Mark van Boekel. “Mark belde me op en zei: ‘Harrie, we kennen elkaar niet. Maar ik heb je boek gelezen en dit wil ik ook.’ We mailden heel wat af. Maar een half jaar na ons eerste contact overleed Mark. Hij koos ‘mijn’ weg, maar had vette pech.”
Opportunisme: succes en valkuil?
Schreef Harrie zijn boek misschien te veel vanuit opportunisme? Een gevoel waarmee hij eerder de ‘wait and see aanpak’ met succes aanging. Maar waardoor hij nu misschien een te beperkt verhaal vertelde? Het antwoord kwam voor Harrie, midden in de nacht.
“Ik schoot wakker in mijn bed en ik wist: er moet een vervolgboek komen waarin ik alle dilemma’s van endeldarmkanker laat zien, en niet alleen mijn eigen succesverhaal. Ik wekte mijn vrouw Marja ook maar direct met de mededeling. ‘Goed idee’, zei ze, toegankelijk als ze is voor mijn nachtelijke hersenspinsels.”
Dom geluk, vette pech
Harrie voltooide zijn tweede boek in de periode waarin Maarten van der Weijden bezig was aan zijn tweede Elfstedenzwemtocht. “Ik hoorde Maarten op TV zeggen: ‘Genezen van kanker is ook vooral een kwestie van geluk of pech’. Die tekst pakte voor mij zo de essentie. Dom geluk, vette pech, dat werd de titel van mijn tweede boek.”
Harrie mailde Maarten en kreeg een hele persoonlijke mail terug. “Allebei hebben we een soort overlevingsschuld. Maarten uit dat onder andere door zwemmend de Elfstedentocht af te leggen. Ik doe het op mijn manier. Naast schrijven geef ik ook presentaties over endeldarmkanker. Het was prachtig dat Maarten bij de presentatie van mijn tweede boek was.”
Lotsbestemming
“Niemand zit natuurlijk op kanker te wachten. Maar het voelt voor mij soms ook wel een beetje als een lotsbestemming. Door alles wat gebeurd is, kan ik mensen écht helpen”, aldus Harrie tot slot over zijn missie. Al lijkt die missie nu meer op een levenswerk.
Wait and see in het ETZ
Het ETZ is ook een wait and see centrum. Patiënten kunnen de behandeling en nacontrole hier krijgen. Chirurgen Dareczka Wasowicz en David Zimmerman werken hierin samen met physician assistant Monique Borremans. Er is nauw contact met het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis, hier houden we alle data bij. In het ETZ zijn er ook gespecialiseerde maagdarmleverartsen en radiologen bij betrokken. Wasowicz: ‘’Een wait and see behandeling is zeer intensief. Samenwerking met de patiënt en elkaar is erg belangrijk.’’
228 chemopillen kreeg Harrie tijdens zijn behandeling. Hij schudde ze thuis leeg op tafel. “Ik keek ernaar en wist dat het nu echt begonnen was: mijn strijd tegen kanker.” Hij nam de pillen trouw maar besloot er eentje niet te nemen, de laatste: pil 228.
“Zo voelde het voor mij dat ik toch zelf de regie had. Ik heb de pil altijd bewaard. Mijn schoondochter maakte er met haar artistieke talenten een mooi kunstwerkje van. Naast schrijven geef ik ook lezingen en presentaties over kanker. Daar gaat pil 228 altijd mee naartoe. Die ene pil staat voor mij symbool voor hoop.”