Leven met tongkanker

Een onschuldig lijkende bult in zijn nek haalde het leven van Lambert Verhoeven (60) uit Waalwijk overhoop. Na een zware periode is de weg omhoog ingeslagen. We blikken met Lambert terug en kijken vooruit.

Een zwelling in de hals, moeite met slikken, een gevoelige tong. Het zijn bekende kenmerken van hoofd-halskanker. Bij Lambert was een bult in zijn nek reden om naar de huisarts te gaan. “In het begin dacht de dokter aan een onschuldige ontsteking. Ik ging er dus vanuit dat het geen kwaad kon en heb er nog een aantal maanden mee rondgelopen. Maar de bult werd groter, en ik begon me zorgen te maken. Nadat een arts in het ETZ ernaar keek, bleek het geen onschuldige ontsteking maar tongkanker, met uitzaaiingen naar de lymfeklier.” Tongkanker is een vorm van hoofd-halskanker.

Achtbaan

Van een bult in de nek naar tongkanker. Zo snel als de zin leest, zo snel kwam Lambert in de achtbaan van het behandelpad terecht. “We begonnen meteen met behandelen in het ziekenhuis. In totaal heb ik twee chemo’s gehad en vijfendertig bestralingen. Zeven weken lang, vijf keer per week. De weg naar het ETZ weet ik inmiddels blind te vinden”, grapt Lambert. Deze nuchtere opvatting kenmerkt Lambert in zijn strijd tegen kanker. Op de vraag hoe Lambert zich door deze periode heen knokte, zegt hij even koeltjes: “Het op je af laten komen en het ondergaan, wat kan ik anders?”

Toch was het natuurlijk niet zo eenvoudig. Lambert is kitter van beroep en zit liever niet stil. Nu kon hij alleen geen badkamers en keukens meer maken, maar alleen nog tv kijken en slapen. “Voor mij zat er niks anders op in deze periode. Ik was erg moe en had veel pijn. Naast de medicatie die ik hiervoor nodig had, lukte eten alleen met sondevoeding. Ook voor mijn vrouw en kinderen was het een zware periode. Mijn dochter (23) en zoon (19) wonen allebei nog thuis. Zij maakten alles dus van dichtbij mee.”

Hoop

Na een aantal maanden behandeling was Lambert voor controle in het ziekenhuis. Daar kreeg hij het nieuws waar hij op hoopte. “De zorgverlener ging met zo’n slangetje mijn neus in. Toen bleek de tumor weg te zijn. Mijn keel moet nog wel herstellen, maar ik kon weer vooruit kijken.” Inmiddels kan Lambert in de ochtenden weer aan het werk. “Een paar uurtjes, dat gaat super. Maar dan is het daarna ook wel op. Ik heb nog weinig energie en moet om de drie minuten water drinken, want mijn keel is erg droog. Maar het begin is er!” Ook eten gaat steeds beter. “Na maanden van sondevoeding besef je pas hoe gelukkig je kunt worden van iets ‘normaals’ als eten. Het eten gaat stapsgewijs, steeds wat nieuws proberen en steeds wat meer. En ik moet er goed bij blijven drinken.”

Toekomst

Lambert rijdt nog wel eens langs het ziekenhuis. “Daar heb ik toch een hele periode doorgemaakt. Naast de behandelingen heb ik er ook een tijdje gelegen. Ik ben er altijd perfect geholpen.” Maar nu is het vooral tijd om vooruit te kijken. Voor de nabije toekomst heeft hij heldere doelen. “Ik hoop dat mijn keel snel opknapt, dat ik snel weer normaal kan eten en snel weer hele dagen kan gaan werken. Ik heb er veel vertrouwen in dat het goed komt.”