Drie ex-obesitaspatiënten vertellen

Dat de weg naar een gezond gewicht een lange weg kan zijn, weten Arjan Biekens (51), Inge Smulders (35) en Paul Mols (37). De drie blikken terug op het voortraject, de operatie en de behandelperiode erna.

Het is voor Arjan en Paul even geleden dat ze geopereerd zijn. Het natraject zit er voor hen bijna op. Inge kreeg haar gastric bypass operatie 2,5 jaar geleden. “De operatie was simpelweg medische noodzaak. In één jaar tijd brak ik drie keer mijn ribben. Ik liep al jaren bij de diëtiste en sportte fanatiek, maar viel amper af.” Paul knikt: “Als ik oud wilde worden, moest ik dit gewoon doen. De keuze om te opereren was snel gemaakt.”

Buikpijn

Paul: 'Als ik oud wilde worden, moest ik me wel laten opereren."Alle drie kennen ups en downs in het behandeltraject. Arjan: “Ik heb 95 procent van mijn leven teruggekregen. Toch heb ik het voortraject gemist. Er gebeurt veel, en de drempel om te bellen, ligt voor mij hoog. Wikken en Wegen zou dus voor iedereen verplicht moeten zijn! Ik begrijp dat steeds meer patiënten het voortraject aangeboden krijgen, dat lijkt me goed.” Inge kreeg twee weken na de operatie veel buikpijn. Na diverse onderzoeken en enige tijd later bleek ze een verdraaide darm te hebben. “Op een gegeven moment kon ik door de pijn niets meer. Mijn chirurg zei: ‘Dit hebben we nog nooit meegemaakt.’ Dikke pech dus. Na de operatie was gelukkig de buikpijn meteen weg.” “Wat rot zeg!”, reageert Paul. “Bij mij is de operatie goed verlopen. Ik loop alleen tegen een gesloten deur aan bij de zorgverzekeraar voor het vergoeden van een operatie voor het weghalen van het overtollige vel. Je krijgt gewoon niks vergoed. De zorgverzekeraar komt telkens met nieuwe redenen om de behandeling af te wijzen. Daardoor ben ik nog steeds aangewezen op kledingwinkels met grote maten. Het zou fijn zijn als het ziekenhuis daarin iets kan betekenen. ”

Paul: “Als ik oud wilde worden, moest ik me wel laten opereren. De keuze was dus snel gemaakt.”

 

Arjan: 'Doordat je verandert na de operatie, reageert de omgeving anders op jou.'Energie

Toch zijn Inge, Arjan en Paul blij dat ze de stap om geopereerd te worden genomen hebben.  Arjan: “Toen ik twintig jaar geleden mijn arm verloor door een vrachtwagenongeluk, stond ik negatief in het leven. Ik vereenzaamde. De operatie veranderde mijn leven in positieve zin. Ik heb een lieve vriendin, een huisje in Tilburg, ik wandel wekelijks zo’n veertig kilometer en breng veel tijd door als vrijwilliger in de kringloopwinkel.” Paul: “Ik werk in de avonduren als dj. Voor mijn operatie kon ik na een kwartier niet meer op mijn benen staan. Daarvan heb ik nu geen last meer. Ook heb ik een leuke nieuwe baan gevonden als transportplanner. Ik vermoed dat mijn nieuwe postuur daaraan een positieve bijdrage heeft geleverd.” Inge: “Wat fijn Paul, herkenbaar. Het is een geschenk uit de hemel dat ik nu weer alles kan doen met mijn kinderen. Ik heb veel meer energie en doe het allemaal zonder erbij na te denken. Nu hang ik weer ondersteboven in het klimrek met mijn kids.” 

Arjan: “Doordat je zo verandert na de operatie, reageert je omgeving anders op jou.“

 

Tips

Inge: 'Ik hang weer ondersteboven in het klimrek.'Welke tips geven Arjan, Inge en Paul patiënten die een maagverkleining overwegen? Inge: “Ben voorbereid dat je omgeving je na de operatie anders gaat benaderen. Vaak positief, maar het kan ook jaloezie zijn. Sommige kennissen zeiden tegen mij: ‘Een maagverkleining? Dat is een gemakkelijke manier om af te vallen. Jij hoeft vast nooit meer te lijnen.’ Daar werd ik zo boos over. De operatie is en blijft een hulpmiddel. Ik ben nog nooit zo bewust met voeding bezig geweest als nu! Naast zorgen dat ik op gewicht blijf, moet ik goed opletten dat ik al mijn noodzakelijke voedingstoffen binnenkrijg.” “Inderdaad hè, lekker kortzichtig”, zegt Paul. “Ik hield heus wel van eten, maar mijn schildklier werkte gewoon niet en daarnaast had ik allerlei andere kwaaltjes. Mensen hebben vaak geen idee waarom je zoveel bent aangekomen.” Arjan vult aan: “Knoop goed in je oren wat het met je hoofd doet. Je leven staat op zijn kop. Jij verandert waardoor mensen ook op een andere manier op jou reageren.” Paul: “Mijn motto blijft: doe het! Ik begrijp de twijfels en bezwaren, maar je zult merken dat het allemaal erg meevalt en veel minder zwaar is dan de meesten je voorschotelen.” 


Inge: “Ik hang weer ondersteboven in het klimrek met mijn kinderen.”