Toename steekwonden zorgt voor veel leed
25 november 2021
Traumachirurgen in het ETZ zien steeds meer patiënten met steekwonden voorbij komen. Een zorgwekkende ontwikkeling met verstrekkende gevolgen voor steekslachtoffers. ”Het was kantje boord, ik heb voor mijn leven moeten vechten”, blikt een van hen terug.
Het wordt tegenwoordig steeds ‘normaler’ om een mes op zak te hebben en dit vervolgens als afweermiddel in te zetten. In het ETZ moeten traumachirurg Frank van der Heijden en collega’s steeds vaker steekwonden behandelen. Die voor levensbedreigende situaties kunnen zorgen. “Laatst heb ik twintig minuten lang met mijn vinger op het hart van een steekslachtoffer gedrukt om het bloeden te stelpen”, herinnert Van der Heijden zich.
Kantje boord
Dat slachtoffer doet nu zijn verhaal om op die manier meer bewustwording te creëren rondom steekincidenten. Hij valt meteen met de deur in huis: “Het was kantje boord.” Wat een gezellige barbecue had moeten zijn, eindigde in een gevecht voor zijn leven. “Het was een hele leuke avond, tot een aantal ongenode gasten zich vervelend begonnen te gedragen”, herinnert hij zich. “Aan het eind van de avond heb ik er wat van gezegd en diegene buiten gezet.”
Vanaf dat moment gaat het gruwelijk mis. “Hij kwam terug en duwde mij, althans dat dácht ik.” Hij duwde namelijk niet maar stak hem drie keer- doelbewust – bij zijn hart. Eén steek bleek uiteindelijk raak te zijn, in de linkerhartkamer. “Het is ongelooflijk dat ik hier zit en mijn verhaal kan doen, want het scheelde maar een haartje of ik was er niet meer geweest.” Veel slachtoffers met een dergelijke verwonding halen het ziekenhuis namelijk niet levend.
Gevolgen
In de gang zakte hij in elkaar, waarna hij met de grootst mogelijke spoed naar het ETZ werd gebracht. Daar aangekomen kwam hij in handen van Van der Heijden. Met spoed werd hij naar de operatiekamer gebracht, waar de borstkast werd geopend. Op dat moment zag de traumachirurg dat het hartzakje zich had gevuld met bloed en dat er een gat ín de hartspier zat. Het hartzakje werd snel geopend, zodat het hart weer ruimte kreeg om te kloppen. In afwachting van versterking heeft Van der Heijden toen met zijn vinger het gat dichtgedrukt. Tijdens een zware operatie is het gat uiteindelijk dichtgenaaid.
Uiteindelijk heeft hij tien dagen, waarvan zeven op de Intensive Care, doorgebracht in het ETZ. Hij is inmiddels weer thuis, maar kampt nog altijd met de gevolgen van het steekincident. Van zijn eerdere leefstijl is nog maar weinig over. “Ik was een échte sportman, die vier à vijf keer week in de sportschool was”, vertelt hij. “Dat was mijn uitlaatklep, maar die heb ik nu niet meer.” In het ziekenhuis kreeg hij te horen dat hij minimaal een jaar moet revalideren. “Als ik de trap oploop, ben ik bovenaan helemaal buiten adem.”
Mentaal
Niet alleen op fysiek gebied is de schade groot, ook op mentaal vlak heeft hij een enorme klap gehad. “Ik kan niet goed meer tegen drukke plekken en messen. Als ik nu bijvoorbeeld een kiwi wil snijden en ik zie dat mes liggen, dan gebeurt er iets met mij.” Momenteel is hij ook onder behandeling bij een psycholoog, waar hij de traumatische ervaring onder de loep neemt. “Ik vind het vooral heel erg voor mijn zoon van elf. Als ik het niet had overleefd, kreeg hij ongetwijfeld een enorme mentale klap te verwerken.” Die gedachte spookt nog vaak door zijn hoofd en zorgt voor de nodige onrust. Daarnaast heeft het steekincident hem aan het denken gezet. “Ik kan me niet eens voorstellen dat je met een mes op zak naar buiten gaat. Al helemaal niet als je bijvoorbeeld naar vrienden, kennissen of een sportclub gaat.” Traumachirurg Van der Heijden: “Mensen beseffen onvoldoende wat voor leed ze bij anderen kunnen aanrichten als ze een mes ter hand nemen.”