"Kanker heb je niet alleen"

Hoe is het om te leven met longkanker? Arno Metzemakers (53) voert al maanden een gevecht, zoals hij het zelf noemt. “Ik voelde vanbinnen dat het niet goed zat”.

Hij heeft net zijn vierde chemokuur afgerond en scans tonen aan dat de tumoren slinken. Arno noemt het een gevecht dat hij sinds maart dit jaar voert, waarbij hij verschillende keren is opgenomen in ons ziekenhuis. Hij gaat nu de ‘onderhoudsfase’ in met immunotherapie en lichte chemo. Voor Arno is dit ontzettend goed nieuws. Een aantal maanden geleden werd hem verteld dat wanneer hij niks zou doen, hij waarschijnlijk binnen een paar maanden zou overlijden.

_{Tekst gaat verder onder de foto}

_{Arno Metzemakers (53)}

Verkoudheid

In maart ging de Tilburger met een aanhoudende verkoudheid naar de dokter. Toen de penicillinekuren die hij kreeg niet werkten, voelde hij vanbinnen dat het niet goed zat. Hij werd doorverwezen naar het ziekenhuis voor een longfoto, waarna uit verder onderzoek bleek dat hij longkanker had. De diagnose kwam voor hem toch als een donderslag bij heldere hemel, zeker voor iemand die sinds vijf jaar fanatiek sport. 

Pijnlijk proces

“Toen de kanker ontdekt werd, moesten er eerst uitzaaiingen in mijn heup worden bestraald. Dit was zo pijnlijk dat de ambulance me op moest halen voor een consult bij de longarts. Vanwege deze pijn en de snel geplande eerste chemokuur bleef ik een paar weken in het ziekenhuis. De pijn was een nachtmerrie. Een apart pijnteam behandelde de pijn met een speciale morfinepomp. Dat stuk ligt gelukkig achter me,” zegt Arno opgelucht.

Preventieve opname

Zijn lichaam reageerde erg heftig op de chemokuren. Na de tweede kuur was hij zo verzwakt dat hij werd opgenomen en tijdens zijn derde kuur viel hij 9 kilo af in 5 dagen. Dit wetende werd besloten hem preventief op te nemen voor de vierde kuur en te ondersteunen met sondevoeding en vocht toediening. Dit zorgde ervoor dat Arno sneller opknapte. “Ik kreeg weer kleur op mijn wangen en mijn eetlust kwam terug. Dan weet je dat je niet voor niets hebt gevochten.” Zeker toen de scan resultaten dit bevestigde.

Steun

“Ik vraag me niet af waarom juist ík longkanker heb gekregen, daar haal ik geen energie uit. Wat achter me ligt kan ik niet veranderen,” vertelt hij nuchter. “Het feit dat je kankerpatiënt bent, draag je de hele dag met je mee. Kanker heb je niet alleen. Ik heb zoveel steun uit verschillende hoeken gehad, dat kan je niet uitleggen als je het niet meemaakt. Ik haal energie uit mijn gezin. Mijn vrouw is een bikkel en steunt me door dik en dun.”

• Hoe gaat het nu?
  “Het gaat nu weer de goede kant op. Volgende week ga ik een ochtend naar kantoor in Schiedam. Dit kon een aantal weken geleden echt nog niet. Toch loop ik nog tegen beperkingen aan. Het vertrouwen in herstel van mijn lichaam heeft een deuk opgelopen. Het gaat om acceptatie, er goed mee om kunnen gaan. Ik kijk liever naar wat ik wél kan. Dat is mijn levenshouding.”
   
• Wat wilt u anderen meegeven?
  “Het klinkt cliché, maar positief zijn - als het niet uitzichtloos is. Ik stop pas met vechten als de dokter zegt dat het geen zin meer heeft. Als ik kijk waar ik nu sta, heeft het nut gehad. Je neemt de pijn en onzekerheid over het succes van de behandeling-, het verdriet en de afstand naar je gezin voor lief.” Geëmotioneerd: “Ik ben door een diep dal gegaan, maar ik heb niet voor niets geleden tijdens de behandelingen”.