Werken als IC Verpleegkundige: meer dan alleen acute zorg.

Spannende situaties, acuut kunnen handelen en zorg dragen voor langdurig zieke patiënten: dat is het leven op de Intensive Care (IC). We spraken met Karin, Chris en Daniëlle over hun werk als IC verpleegkundigen. Wat trekt hen op deze afdeling, hoe zijn ze het vak ingerold en hoe ziet een dag op de IC eruit?

 

Leuk dat we samen zitten! Werken jullie al lang bij het ETZ en op de IC?

“Ik werk nu een jaar bij het ETZ. Ik heb mijn opleiding voor IC verpleegkunde gevolgd bij een ander ziekenhuis. Maar ik wilde toch liever bij het ETZ werken, onder andere vanwege de doorgroeimogelijkheden als Physician Assistant (PA) en omdat het een traumacentrum is”, begint Daniëlle het verhaal. Chris vult haar aan en vertelt ons dat ook de doorgroeimogelijkheden binnen het ETZ een groot pluspunt zijn. “Ik ben opgeleid binnen het ETZ en heb inmiddels acht verschillende afdelingen gezien. Ik startte met een MBO opleiding en ben daarna doorgestroomd naar de HBO. Sinds 2019 loop ik rond op de IC en de mogelijkheden die je hier hebt zijn heel aantrekkelijk, bijvoorbeeld aansluiten bij het CIV, op pad met het RRT of je specialiseren als practitioner”. Karin lacht een beetje: “Ik ben dan toch wel echt de nieuwste van ons drie! Sinds 1 januari 2023 werk ik hier bij het ETZ op de IC, daarvoor werkte ik in een ander ziekenhuis. De pre-boarding was echt top. Ik ontving voordat ik begon met Kerst een handgeschreven kaart en met Oudjaar een bos bloemen. Dat was wel echt een warm welkom!”

Een traumacentrum, doorgroeimogelijkheden.. Wat trekt jullie nog meer aan op de IC?

“Het is een cliché, maar er is nooit een dag hetzelfde!”, lacht Chris. “De afwisseling tussen acuut handelen en langdurige patiëntenzorg wel echt iets wat het voor mij uitdagend maakt. Verder trekt het klinisch redeneren en het zoeken van diepgang me op de IC”. Karin knikt instemmend: “Ja, die stress en adrenaline wanneer er acute situaties zijn maken deze rol echt heel leuk. Maar ook de begeleiding die we aan patiënten en familie geven is bijzonder en veel diepgaander dan op andere verpleegafdelingen. Doordat je zorg draagt voor 1 of 2 patiënten is er de ruimte om je echt in die patiënten te verdiepen”. “Klopt, je kunt hier echt iets voor patiënten betekenen, en ze helpen om lichamelijke functies te trainen en ontwikkelen. Veel in het lichaam staat met elkaar in verbinding en elke handeling die je uitvoert heeft een bepaald effect waarop je moet anticiperen. Iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is en vanzelf gaat, zoals ademen of zelf iets eten, is voor een patiënt bij ons helemaal niet normaal”, sluit Daniëlle het verhaal af.

Acute zorg moet dus wel echt je ding zijn als je hier komt werken. En hoe zit dat met gewone dagelijkse zorg?

“Ja, ook dat is een groot onderdeel van je dag”, legt Danielle uit. “Zeker weten, het is zelfs zo dat je meer tijd aan dagelijkse patiëntenzorg besteed dan aan acute situaties. Sommige patiënten liggen hier een paar dagen, sommige een week, en een enkel geval ligt een patiënt hier ook langer dan een week of zelfs maand ”, vult Chris haar aan. “Het mooie van die langdurige zorg is wel dat je een band opbouwt”, vertelt Karin terwijl ze verder rechtop gaat zitten. “Toen ik hier net binnenkwam kreeg ik een patiënt toegewezen waar gedurende twee maanden frequent voor heb gezorgd. Je leert elkaar dan echt kennen, want je praat soms toch even gezellig over iets anders dan de zorg. Zijn kleindochter was een echt paardenmeisje, net als ik. Dus we hebben samen foto’s en filmpjes gekeken, hartstikke leuk. Zulke momenten maken het verblijf voor een patiënt ook een stuk specialer”. Daniëlle begint te lachen: “Ja, ik heb ook ooit eens een mannelijke patiënt gehad met lang haar. En we matchten altijd onze kapsels. Ik vlechtjes, hij vlechtjes. Ik een knotje, hij ook een knotje.. Zulke momentjes maken zo veel positieve impact op iemands dag, echt prachtig”.

Wat een leuke verhalen! Dat klinkt echt alsof jullie je best doen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken, zeker voor patiënten die hier langer liggen. Is het altijd zo dat je dan de hele periode diezelfde patiënt bijstaat?

“Nee, dat hoeft niet zo te zijn. We rouleren onderling”, legt Daniëlle ons uit. “En ook als je niet klikt met een patiënt of als iets te zwaar wordt kun je aangeven graag te willen ruilen”, licht Karin haar toe. “Ja, dat klopt. Het moet voor ons ook mentaal en emotioneel te doen blijven natuurlijk. Dat kan soms lastig zijn wanneer patiënten achteruit gaan in plaats van beter worden”, sluit Chris het verhaal af.

Ja, dat klinkt allemaal heel logisch en verantwoord. Fijn dat die ruimte er dan ook is. We spraken net al kort over de opleiding. Kunnen jullie me daar eens in meenemen?

 “Ik vond het wel een pittige opleiding”, geeft Daniëlle als eerste aan. “Het is echt een andere manier van zorgen op de IC. Je komt met verschillende ziektebeelden en typen patiënten in aanraking”. Chris beaamt het verhaal: “Je leert zo veel over het menselijk lichaam en je werkt samen met alle disciplines uit het ziekenhuis. Maar het is heel behapbaar in stukjes opgedeeld én je kunt de theorie van je opleiding de volgende dag meteen in de praktijk toepassen”.

Klinkt als een mooie stap voor veel verpleegkundigen! Hoe gaat dat verder op de vloer?

“Je krijgt een buddy toegewezen, een vast aanspreekpunt op de afdeling waar je altijd bij terecht kan”, start Chris zijn aanvullende verhaal. “Maar eigenlijk werk je met iedereen samen en leer je ook van al je andere collega’s”. “Dat klopt”, stemt Daniëlle in. “Je hebt zo veel ervaren en vakinhoudelijke collega’s om je heen dat iedereen je wel iets nieuws kan leren. Als Professional in Opleiding (PIO) heb je een praktijkopleider, twee leerproces begeleiders en nog twee werkbegeleiders. Vanaf het eerste moment krijg je alle tijd en aandacht”. Ook Karin kan zich vinden in deze antwoorden: “Ik heb de opleiding hier niet gedaan, omdat ik al gediplomeerd was toen ik hier startte. Maar ben in de eerste weken ook aan een buddy gekoppeld en boventallig ingepland. Heel fijn, ik kreeg alle ruimte en tijd om mijn draai te vinden”.

Je wordt dus echt wel goed begeleid door collega’s tijdens je opleiding. Hoe ziet dat team er verder uit?

Chris begint lachend zijn verhaal: “Jong, oud, verschillende karakters.. echt ontzettend divers. Je maakt samen veel mee en ziet veel, ook dingen die echt niet leuk zijn om te zien. En dat bindt, je leert elkaar hier echt goed kennen”. “Ja, we staan er niet alleen voor patiënten en families, maar ook voor elkaar. Haantjesgedrag zie je hier niet, we zijn echt een team. Zowel binnen de verschillende IC’s als over de hele afdeling heen zie je die saamhorigheid terug”, vertelt Karin. “Ja, dat vind ik ook. Er hangt hier een hele fijne werksfeer! We kunnen direct zijn, en dat is in acute situaties ook nodig. Maar iedereen heeft veel respect voor elkaar. Soms valt er een traan en dan staan we klaar met een luisterend oor of een schouder, maar gelukkig is er ook altijd genoeg ruimte voor gelach en gezelligheid”, sluit Danielle het verhaal af.

Nog een laatste vraag. Hoe zouden jullie het ETZ omschrijven als je maar één woord mocht gebruiken?

Het blijft even stil en er wordt diep nagedacht. “Vriendelijk”, zegt Daniëlle uiteindelijk als eerste. Chris volgt kort daarna: “Ik ga voor divers”. Karin sluit het interview vervolgens af: “Warm”.

 

Is na het lezen van dit interview jouw interesse in een rol als IC Verpleegkundige gewekt? Voel je vrij om Chris, Danielle of Karin aan te spreken op de afdeling. Of kom eens vrijblijvend een dag meelopen!

Meteen solliciteren naar een functie als IC Verpleegkundige in Opleiding? Dat kan ook, je vindt de vacature hier.

Al gediplomeerd? Ook dan hebben we een mooie rol voor je als IC Verpleegkundige. Bekijk de vacature hier.