Bea, operatieassistent en opleider

‘Meedoen en menselijke minuutjes’

“Leven en dood komen nergens zo dicht bij elkaar als op de operatiekamer (OK). Je krijgt hier heftige dingen te zien. Daar moet je tegen kunnen. Trauma’s komen vaak voor tijdens bereikbaarheidsdiensten. Je bent gespecialiseerd maar op zo’n moment moet je alles kunnen. Toch heerst er ook bij een trauma rust in de OK. Dat komt omdat patiënten hier niet meer direct na een ongeluk naartoe worden gebracht. Ze worden eerst gestabiliseerd op de Spoedeisende Hulp. Als de situatie dan nog steeds kritiek is, gaan ze eerst naar de Intensive Care.”

Zorg voor patiënt

“Specialisten staan hier niet op een voetstuk. Als ik het idee heb dat iets niet goed gaat, dan zeg ik dat. Ik heb niet altijd gelijk, maar als je bij een operatie staat, moet je meedoen. Je mag nooit een aangeefpop worden. Je moet oog hebben voor de patiënt en je verstand blijven gebruiken.”

Wat als ik daar lag?

“Voor een operatie zijn patiënten vaak erg gespannen. Het ziet er ook eng uit, al die mensen in blauwe pakken. Je moet dan op het niveau van de patiënt kunnen gaan zitten en hem de ruimte bieden om zijn verhaal te doen. Ik denk altijd: ‘Wat als ik daar lag?’. Vaak lukt het dan om iemand binnen vijf minuten gerust te stellen. Je ziet iemand ontspannen. Ik zeg daarom ook tegen mijn leerlingen: ‘Het is niet alleen maar technisch. Die vijf menselijke minuutjes moet je ook hebben.’”

Blijven ontwikkelen

“Met 26 jaar ervaring heb ik al heel veel operaties gezien. Meewerken aan nieuwe ontwikkelingen, dat zijn voor mij de krenten in de pap. Dit ziekenhuis is een organisatie in ontwikkeling. Het staat open voor nieuwe technieken en methodes. Je wordt gestimuleerd om zelf met initiatieven te komen. We voeren geregeld nieuwe operaties uit. Wat ik ook erg mooi vind, is dat de organisatie ervoor open staat als je drie maanden ergens anders wilt kijken. Zo kun je elders ervaring opdoen zonder je plek op te geven.”