Longoncologieverpleegkundigen Jurgen Zebregs en Joëlle Flohr, longoncologieverpleegkundige i.o. ademen passie voor hun vak. Wat maakt hun werk zo speciaal? We spreken erover met ze op hun werkplek in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis.
Het werk blijft boeien
Jurgen: “Ik werk al sinds 1997 op de longafdeling en ben inmiddels 20 jaar longoncologieverpleegkundige. Je ziet maar, het werk blijft boeien. Doordat ik patiënten kan begeleiden in hun behandelproces zie ik het als 90% psychosociale zorg en 10% verpleegkundige zorg. Bij patiënten van de dagbehandeling heb ik de tijd om te vragen naar hoe het écht met ze gaat. Of ze nog ergens angsten voor hebben, of vragen over de behandeling. Door onze achtergrondkennis en empathie zijn we een laagdrempelige manier om het daarover te hebben. Dat ik tegelijk ook zorg dat ze de juiste medicatie binnenkrijgen, is voor mij voor de ideale afwisseling in mijn werk.”
Vroeger en nu
Joëlle: “Nadat ik tijdens mijn studie hbo-verpleegkunde hoorde van deze specialisatie, wist ik meteen dat ik verder wilde studeren. Nu ik in opleiding ben wil ik ook niet meer anders. Iedere casus vergt een specifieke aanpak. Er zijn zoveel opties voor zorg en wij zijn er om maatwerk te bieden. Je ziet het ook terug in de manier van opleiden. Waar Jurgen voorheen nog het beroep mee op de kaart zette, is er nu al veel ontwikkeling geweest en kun je dus ook de zorg zo goed mogelijk laten aansluiten bij de patiënt.”
Waardevol
Jurgen: “We leveren ook - meer dan op andere afdelingen - terminale zorg. Dat maakt het werk soms behoorlijk moeilijk en confronterend. Maar het is tegelijkertijd zo waardevol om het te kunnen bieden. Het gaat niet alleen om de patiënt, maar ook om zijn of haar naasten. Je biedt comfort, een luisterend oor en maakt een afscheid minder kil.” Joëlle: “Binnen het team is ook veel ruimte voor gesprekken daarover. We staan elkaar ook bij. Er is een balans tussen spanning en ontspanning en ook daarom blijf ik hier.”