Onderzoek naar de randvoorwaarden en mogelijkheden
Patiënten die, al dan niet heimelijk, een consult opnemen op hun telefoon. Je zou het opnemen als ziekenhuis juist moeten faciliteren, dacht kinderarts Jan Erik Bunt. “En vervolgens de opnames aanbieden via het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD). Kunnen die iets toevoegen aan de informatievoorziening aan de patiënt en de kwaliteit van zorg?” Tilburg University en het ETZ onderzoeken samen de mogelijkheden.
“We weten dat patiënten vaak gespannen zijn voor moeilijke gesprekken en dan minder informatie onthouden”, vervolgt Bunt. “Het opnemen van een gesprek kan helpen. Zeker wanneer je de audio vervolgens toevoegt aan het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) zodat de patiënt het later nog eens rustig terug kan luisteren samen met een partner, familielid of huisarts. Dat is geruststellend. Patiënten krijgen veel informatie, die ze vervolgens nodig hebben om een beslissing te nemen, daarnaast bespreken we leefregels en keuzemogelijkheden. Ik hoop dat het de patiënt helpt om iets meer ontspannen naar een gesprek te gaan.”
Audio-opnames tijdens een consult
Verkenning
Zover is het nog niet. Op dit moment onderzoeken Tilburg University en het ETZ onder de vlag van We Care samen welke randvoorwaarden nodig zijn om audio-opnames mogelijk te maken. Een verkenning, noemt Emiel Krahmer het. Hij is professor Communicatie en Cognitie. “We kijken naar de technische, ethische en juridische voorwaarden. Is het mogelijk om de audio op een privacyveilige manier op te nemen en in het EPD te zetten bijvoorbeeld?”
Behoefte leeft
Onderzoeker Debby Damen bekijkt daarnaast welke klinische effecten de opnames mogelijk hebben. “Wat is het effect op de relatie tussen arts en patiënt, op de onderlinge communicatie en de betrokkenheid bij zorg van de patiënt? Ik ben nu halverwege de literatuurstudie. Daaruit blijkt dat er een behoefte bij patiënten en artsen leeft. En dat thuis praten over een gesprek de patiënt helpt bij besluitvorming.” Na de literatuurstudie gaan de onderzoekers in gesprek met drie tot vijf focusgroepen van zes tot tien deelnemers. “Met deze patiënten en artsen bespreken we wat zij vinden van de mogelijkheid dat het ziekenhuis aanbiedt om het poliklinische gesprek op te nemen, zodat de patiënt die op een later tijdstip kan terugluisteren. Daarnaast bespreken wij welke mogelijke klinische effecten artsen en patiënten verwachten. Het onderwerp wordt ziekenhuisbreed opgepakt, dus patiënten en artsen van diverse afdelingen zijn betrokken.”
Toekomst
Na het verkennende onderzoek volgt een pilotfase met opnames. Daarna is nieuwe financiering noodzakelijk. Bunt en Krahmer zien nog veel mogelijkheden voor verder onderzoek in de toekomst. Krahmer: “Op de lange termijn kan automatische verwerking van gesprekken zo efficiënt zijn, dat artsen geen verslagen meer hoeven te schrijven omdat de audio-opname van het gesprek automatisch getranscribeerd en samengevat wordt.”
Bunt: “Dan kun je ook over consulten heen kijken. Hoe lang is de arts aan het woord? Hoeveel tijd wordt besteed aan leefadviezen en uitleg over een behandeling? Zo kun je hoofd- en bijzaken scheiden en worden de opnames een spiegel voor je handelen als arts.”
Elkaar nodig
De samenwerking is uitermate plezierig. “Wij zoeken manieren om onze ideeën toepasbaar te maken. Het is leuk om dit te doen met een maatschappelijke partner”, vindt Krahmer. “Daar hebben wij als universiteit behoefte aan. Tegelijkertijd heeft het ETZ behoefte aan onze kennis en expertise.” Bunt knikt. “Je hebt elkaar nodig, we doen het samen. Het is prettig om de knowhow en praktische mogelijkheden zo dichtbij huis te hebben.”
Olievlek
“Het is prachtig dat We Care is opgezet”, vervolgt Bunt. “Ik doe het met liefde en plezier, al komt het bovenop mijn werk dat in de basis draait om patiëntenzorg en onderwijs.” Krahmer: “Ik ben erg enthousiast over We Care en zie nog veel meer mogelijkheden om samen te werken. De samenwerking binnen We Care leidt al tot andere onderzoeken in bijvoorbeeld traumazorg en de apotheek. Het verspreidt zich als een olievlek.”