Leo (76) kreeg borstkanker

Mannen kunnen borstkanker krijgen. Zoals veel mensen wist Leo Kröger (76) uit Berkel-Enschot dit niet, totdat hij een bultje op zijn borst ontdekte. Met de gedachte dat het een cyste was ging hij naar de huisarts, geschokt kwam hij na een doorverwijzing naar het ziekenhuis thuis. Leo had borstkanker. We spraken erover met Leo en zijn vrouw Annemarie.

Wat kan het leven toch mooi lopen

Foto’s van (klein)kinderen, familie en vrienden vullen het door groen omgeven appartement in Berkel-Enschot waar Leo met zijn vrouw Annemarie woont. ‘’Als kind speelde ik hier al in de boomgaard. Nu staan er appartementen’’, zegt Leo. Annemarie schenkt ondertussen koffie in en zet bonbons op tafel. De geboren Tilburger zag als zanger van een Tilburgse band een toen nog kind zijnde Henny Vrienten vol verwondering naar hem kijken. ‘’Wat kan het leven toch mooi lopen’’, aldus Leo doelend op de grootse carrière die Vrienten daarna had. Met eenzelfde ademloosheid keek een jonge Annemarie in die tijd ook naar een optreden van Leo op de Tilburgse Heuvel. Anderhalf jaar later trouwden ze. Op diezelfde Heuvel stopte Leo per direct met zingen toen zijn stem het begaf. Hij leefde daarna een reizend bestaan in de mode en runde vervolgens tot aan zijn pensioen de herenmodezaak Proud in Oosterhout. Zijn pensioen kreeg een onverwachtse wending in juli 2021.

Ga nooit alleen naar het ziekenhuis 

Tijdens het douchen ontdekte Leo een bultje op zijn borst. ‘Laat even weten als het langer duurt’, zei Annemarie nog toen Leo besloot alleen naar het ziekenhuis te gaan nadat de huisarts hem doorverwees. Achteraf symbolisch voor de onwetendheid op dat moment. Leo: ‘’Ik houd van duidelijkheid, zeggen hoe het is. Maar toen de arts vertelde dat het foute boel was, kwam dat uiteraard binnen. Dan zit je daar, alleen in het ziekenhuis. Toen kon ik het mijn vrouw en kinderen (die al bezorgder waren dan ikzelf) gaan vertellen’’, aldus Leo die door deze ervaring adviseert om als het kan nooit alleen naar het ziekenhuis te gaan. ‘’Het bleek borstkanker te zijn’’, vervolgt Leo zijn verhaal over de spannende periode die aanbrak. ‘’Aan de ene kant was er onzekerheid over de ziekte en het behandelplan, tegelijkertijd was ik gerustgesteld door de goede zorg tijdens de vele ziekenhuisafspraken. Daardoor ik wist dat er werd doorgepakt. Uiteindelijk ben ik binnen een maand geopereerd, het herstel verliep vlot. Nu heb ik ieder half jaar controle en ik slik hormoonpillen om kans op terugkeer te verminderen, maar ik ben gezond. Met de minst heftige medicatie kwam ik er genadig van af, lichamelijk gezien dan’’, aldus Leo met plots wat vochtige ogen en trillende stem. 

‘’Ik krijg meteen zin om de hond uit te laten als oude mensen weer beginnen te zeuren over medische toestanden’’

Onderschat de impact niet 

‘’Dit’’, antwoord een zichtbaar emotionele Leo op de vraag welke gevolgen kanker voor hem had. ‘’Ik kan opeens om de gekste dingen janken. Deels denk ik door je eigen kwetsbaarheid die zichtbaar wordt, maar ook door het verleden. We verloren ons dochtertje van anderhalf namelijk aan kanker. En mijn zus had ook borstkanker. Die emoties komen dan ook naar boven’’, vertelt Leo terwijl Annemarie inmiddels naast hem is komen zitten. ‘’Lichamelijk word je ook ouder’’, zegt ze tegen Leo om de gevolgen van kanker op latere leeftijd niet onbenoemd te laten. ‘’Lichamelijk is alles nog steeds goddelijk’’, aldus Leo die de tafel in een fractie van een seconde weer aan het lachen krijgt. Typerend voor zijn relativeringsvermogen. ‘’Tel je zegeningen, kijk wat je wél hebt. Ik krijg meteen zin om de hond uit te laten als oude mensen weer beginnen te zeuren over medische toestanden’’, vertelt Leo terwijl Annemarie hoofdschuddend lacht en vertelt trots op hem te zijn. ‘’Ik vind het knap dat je het leven weer zo oppakt. Onderschat de impact niet’’, aldus Annemarie. Leo knikt instemmend.

Levenslust

Annemarie stalt op de keukentafel foto’s uit van de kleinkinderen en toont een fotoboek van een fietsvakantie met vrienden naar België. ‘’Bejaard en onderweg’’, lacht Leo, doelend op de fietsclub waarmee hij wekelijks op pad gaat. Hun energie laat zien dat het met levenslust voor de toekomst wel goed zit. ‘’Ik wil best naar Spanje emigreren, altijd lekker weer. Maar Annemarie die geen afscheid van haar tweelingzus kan nemen moet er niet aan denken. En je ziet het, we zitten nog hier dus jij weet wel welke kant het op gaat hé’’, aldus Leo met een knipoog. Kanker zet je leven op zijn kop, en geen een ziektebeeld is hetzelfde. Maar het verhaal van Leo biedt hoop. We nemen afscheid van Leo en Annemarie. Bij het verlaten van het appartement wijst Leo richting een naastgelegen monumentaal pand. ‘’Daar was de boomgaard’’, zegt hij ruim 65 jaar later en weer kerngezond vanaf zijn balkon, uitkijkend op de plek waar hij als kind speelde. Wat kan het leven mooi lopen.